آموزش ویولن
تاریخچه:
این ساز کوچک‌ترین عضو سازهای زهی-آرشه‌ای است. اصالت این ساز
به کشور ایتالیا بر می‌گردد.
تاریخچه ویولن در اروپا به قرن ۹ میلادی بازمی‌گردد. بسیاری معتقدند که ویولن نمونه تکمیل شده ساز رباب (است. رباب سازی است که بعدها وقتی به اروپا آورده شد و تغییراتی در آن به‌وجود آمد به نام ربک در اروپا شهرت گرفت. برخی بر این باورند که ساز ویولن از کشورهای عربی آمده‌است.[۱] فرم‌های اولیه دارای سوراخی بودند که بر روی ساز قرار داشت اما بعدها این سوراخ از بدنه سازها حذف شدند و این ساز با سه سیم سرآغاز ساز ویولن تکامل یافته در سال‌های آینده شد. در اروپا از قرن ۱۶ میلادی به بعد ساز ویولن به صورت تکامل یافته دیده می‌شود.
برای نواختن روی شانهٔ چپ قرار می‌گیرد و با آرشه (که در دست راست نوازنده است، نواخته می‌شود.
کوک سیم‌های ویولن از زیر به بم به ترتیب: می (سیم اول)، لا (سیم دوم)، ر (سیم سوم)، سل (سیم چهارم).
اصوات سیم‌های مجاور نسبت به یکدیگر فاصله پنجم درست (را تشکیل می‌دهند. در این وسعت صدا ویولن قادر است تمام فواصل کروماتیک (و کوچک‌تر از آن را اجرا نماید. از معروفترین نوازندگان این ساز می‌توان به آنتونیو ویوالدی و نیکولو پاگانینی و پابلو دو ساراساته اشاره کرد.
سطح مقدماتی آموزش ویلون
کنترل آرشه و تقسیم‌بندی‌های آن برای اجرا، حفظ ضرب و درک ابتدائی از فواصل پرده و نیم‌پرده، ایستائی و بدن در حالت درست.
لگاتو و استکاتو در آرشه‌کشی، حفظ منظم ریتم یه صورت مرتب، صدای تمیز، تجربه‌های نخستین دینامیک و رعایت آن، بنا نهادن تونالیته در شکل صحیح
اجرا در تمام نقاط آرشه با کنترل خوب، اجرای لگلاتو و استکاتو، صدای با کیفیت در دینامیک‌های مختلف، نیم‌پرده‌ها و پرده‌ها در هر دو پوزیسیون اول و سوم به درستی اجرا شوند هم در تونالیته ماژور و هم مینور
اجرای صحیح آرشه‌های متنوع، استکاتو، دتاشه و مارتلاتو، کوک درست در پوزیسیون‌های اول دوم و سوم، حرکت از پوزیسیون به پوزیسیون با دقت در صدا و روان، شروع آموزش ویبراتو
تسلط بر آرشه‌کشی‌های متنوع، دتاشه، استکاتو، اینتوناسیون صحیح در انتقال از پوزیسیون یک به چهار، ویبراتو در شکل بسیار اولیه
آرشه‌های بسیار دقیق و گسترش آرشه‌های colle و spicato، اینتوناسیون دقیق در انتقال از پوزیسیون یک به پنج، ویبراتو منظم با تمام انگشتان.